เพลงนี้จะฟังหลังอ่านจบแล้ว หรือตอนอ่านก็ได้นะ มันอาจไม่เข้า แต่โฮกยูซีรี่ย์นี้ชีวิตของทั้งสองมันเป็นแบบเพลงนี้แหละเลยเอามาลงไว้เปิดตัวจ้า
Daily Life. . . . . .
หนาว. . . . . . . . . . . หนาวไป
หนาวไปนะ
ไม่ทนแล้วนะ. . . . . . . . . . . . . . . . .
ฮึ่ย ไอ้บ้าอีโฮวอน ไอ้โฮย่าหน้าเหี่ยว ไอ้หน้าเฉา ไอ้บ้าสีม่วง ไอ้ทิงกี้วิ้งกี้ หึยยย . . . . . .ไอ้บ้านี่ให้เค้ารอนานแล้วน้า รอจนคอแห้งแล้ว ใต้ตาเริ่มร้อนด้วย ทำไมมันยังไม่มาอีกกกกกก รอมาชั่วโมงนึงแล้วนะ
(ไม่รอแล้วนะ หนาว กลับห้องแล้ว บาย)
ผมส่งข้อความไปครับ เรื่องอะไรจะไปรอ พอส่งเสร็จผมก็เดินออกมาจากหน้าตึกเลย ตอนนี้ก็เริ่มมืดแล้วครับพึ่งจะหกโมงเองนะ หน้าหนาวก็งี้ เฮ้อ ง่วง
ผมเดินไปเรื่อยๆ ระหว่างทางกลับคอนโด ร้านคอฟฟี่ชอป ร้านอาหารหลากหลายสัญชาติ และซุปเปอร์มาร์เกทเปิดอยู่เต็มเลย ระแวกที่พวกผมอยู่มันก็ดีแบบนี้แหละครับ เดินทางก็สะดวก บรรยากาศทำเลก็ดี ไม่เสียเงินที่ซื้อไปแพงฮ่าๆๆๆๆ พูดแล้วผมก็ก็ภูมิใจนะนี่ชีวิตมีความสุข มันจะดีกว่านี้มากถ้าไอ้ทิงกี้วิงกี้ไม่ปล่อยให้ผมรอจนแสบโพรงจมูกแบบนี้ โอ๊ย ยิ่งคิดยิ่งโมโห. . . . . . .
“สวัสดีค่า รับอะไรดีคะ”
“อืม. . . .ผมขอซุปมันสองที่ ลาซันย่าเนื้อกลางหนึ่ง มักกะโรนีอูกราแตงกลางหนึ่ง แล้วก็ทูน่าสลัดสองที่กลับบ้านนะครับ”
“รอซักครู่นะคะ นี่ค่ะหมายเลขใบเสร็จ เชิญนั่งรอที่โต๊ะก่อนนะคะ”
“ครับ ขอบคุณครับ”
ผมเดินไปนั่งที่โต๊ะเล็กๆสำหรับสองคนนั่ง แหม...เจ้าตัวดียังไม่ตอบเมสเสจผมเลยนะ โอ๊ยยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด หิวก็หิว ไหงบอกว่าวันนี้จะเสร็จห้าโมงไง เพลินอีกหล่ะสิลืมผมอีกหล่ะสิเจ้าบ้านั่น เฮ้อ ผมหน่ะไม่น่าพลาดไปมีแฟนเด็กเล๊ยยย เด็กก็คือเด็ก ถ้ารู้ว่าจะขี้ลืม ไม่ใส่ใจ โอ้เอ้อะไรแบบนี้รู้งี้เป็นโสดบนคานทองของผมน่าจะดีกว่า ฮึ อ้อ ลืมบอกไปตอนนี้ผมมาแวะซื้ออาหารที่ร้านอาหารอิตาเลี่ยนแถวบ้านเจ้าประจำ เจ้านี้รสชาติเหมือนแม่ทำเว่อร์นะขอบอก อร่อยจริงๆ โฮย่าหน่ะชอบทานมั่กมากเลยแหละ ซื้อมาทีนี้อื้อหือกวาดเรียบเชียว เฮ้อจะว่าไปขนาดโกรธเจ้านั่นก็ดันมาซื้อของให้กินจนได้ ซื้อแล้วเอาไปทิ้งถังขยะได้มั้ยเนี๊ยะ
“คุณค่ะได้แล้วค่ะ”
“โอ๊ะ ขอบคุณมากนะครับ”
พอผมจ่ายเงินเสร็จก็เดินออกจากร้าน เดินไปเรื่อยๆ จริงๆยังไม่อยากกลับนะแต่ผมหน่ะไม่ชอบรอ เจ้าเด็กนั่นก็รู้ดีแต่ก็ยังให้ผมรอ ไม่รู้แหละ ผมไม่สนใจ ยังไงก็จะยังไม่กลับบ้าน วันนี้อุตส่าห์จะกลับเร็วแท้ๆ ฮึ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
(ไม่รอแล้วนะ หนาว กลับห้องแล้ว บาย)
.
.
.
.
ผมพึ่งคิดท่าเต้นเพลงใหม่ของนักร้องเสร็จหน่ะฮะ ก็ผมทำงานเป็นครูสอนเต้นกับแร๊ปและนักคิดท่าเต้นนี่นา ช่วงนี้ศิลปินก็คัมแบ๊ค ไม่ก็เดบิวท์กันบ่อยเหลือเกินงานเลยเพียบครับ ต้องรีบทำให้เสร็จ นี่ผมอัดท่าเต้นเพลงล่าสุดเสร็จแล้ว กันลืมครับ แล้วเดี๋ยวเอาไปสอนอีกที. . . . . แต่ ผมว่านะผมอ่ะลืมอะไรไปซักอย่าง แต่จำไม่ได้ครับ. . . . . . . . . . .
ตึง
ตึง
ตึง
ตึ๊ง
((วันนี้เดี๋ยวกลับด้วยกันนะ เสร็จห้าโมงอ่ะ))
ป๊าดดดดด ผมนึกออกแล้วครับ “คิม.ซอง.กยู” . . . . . . . . .. . . . ผมลืมอ่ะ เฮ้ยแล้วนี่กี่โมงแล้ว
(6:37pm)
บายชีวิตอันแสนสุขของอีโฮวอน เดี๋ยว แล้วเค้าโทรตามผมป่าวนี่
(ไม่รอแล้วนะ หนาว กลับห้องแล้ว บาย)
เค้าส่งเมสเสจมาแบบนี้ ศพแน่ผม ผมดันลืมว่านัดเค้าไว้ แล้วก็ทำงานจนลืม โธ่. . . . . . . . . . .
ผมควรทำยังไงอ่ะ พี่เค้าไม่ชอบคนไม่ตรงเวลา แต่ยิ่งไปกว่านั้น เค้าไม่ชอบเป็นคนที่รอ
แล้วนี่ผ่านมาชั่วโมงกว่า เมสเสจที่พี่เค้าส่งมาตอนหกโมงแสดงว่าผมให้พี่เค้ารอตั้งหนึ่งชั่วโมงจนเค้ากลับแล้ว. . . . . . . . . . ผมคงต้องรีบกลับบ้านแล้วหล่ะครับ
“กอนัมฮยองผมกลับก่อนนะฮะ”
“อ้าวโฮย่ากลับแล้วหรอ ไม่ไปดื่มกับพวกพี่ๆหรอ”
“ไม่ล่ะครับวันนี้ผมต้องรีบฮะ ไว้เจอกันอีกทีพุธนะฮะ”
“เออๆๆ กลับดีๆหล่ะ”
“คร้าบบบบ”
ผมรัวแร๊ปใส่ฮยองเลยฮะ ขอโทษนะแต่ชีวิตผมกำลังอยู่บนเส้นด้าย
.
.
.
.
วันศุกร์แท้ๆ วันศุกร์นะวันศุกร์ ทำไมนายทำกับชั้นแบบนี้อีโฮวอนนนนนนนนนนน อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก
พรวดดดดดดดดดดด. . . . . . !!
“แค่ก ๆๆ ฮะ แฮก คอหอยลวก อ๋อยย”
ผมลืมไปว่าชามันร้อน ร้อนเกินไป และดื่มเยอะไป เป็นไงคิมซองกยู พรวดครับโธ่ เพราะนายอีโฮวอน นายอีกแล้วไอ้บ้าทำให้ชั้นคอพอง ปากพองเนี้ยะ เฮ้อ จากหน้าต่างกระจกร้านกาแฟตรงนี้เห็นอะไรเยอะแยะเลยครับ ผู้คน ตึก ร้านค้าต่างๆ สวยจังโลกนี้. . . . . . . .. . . .. .
นางเอกไปครับ ตอนนี้คิมซองกยูไม่มีอารมณ์มาโลกสวยงามหยดย้อยอะไรแบบนั้น ตอนนี้บัวลอยทำนั้นครับบัวลอย มีแต่โลกแตกเท่านั้นสำหรับคิมซองกยูตอนนี้ อยากลองซักดอกมั้ยครับรีดเดอร์
“พี่ซองกยู มาแล้วหรอคะ ทำไมวันนี้มาเย็นล่า”
ใครว่ะ. . . . . ขัดอารมณ์บัวลอยเดี๋ยวคาบหัวเลย
“อ้าว มาทำไรไม่มีลูกค้าหรอยุนจี”
เจ้าของร้านครับ มากินบ่อย นั่งแปล นั่งเขียนบ่อยจนสนิทกันเกินไป. . . .
“พูดงี้สมาร์ทฮาร์ท(ยืมมุกเบบี้เค้ามา) มั้ยพี่กยูเอามั้ย”
“โธ่ ก็แค่ถามอ่ะอยู่ก็มาถ้าพี่หัวใจวายไปทำไง”
“โอ๊ยพ่อคุณขวัญอ่อนจริง แล้วนี่ทำไมมาซะเย็นวันนี้ปกติวันนี้พี่ไม่มาไม่ใช่หรอ ลมไรพัดมา”
“เซ็งนิดหน่อย ยังไม่อยากกลับบ้าน”
“พี่โฮวอน?”
“อื้อ”
“คราวนี้พี่งอนไรอีกอ่ะ”
“ปล่าวงอนแต่เคือง ทำงานจนลืมพี่ รอจนไข้จะกิน แต่ตอนนี้พี่อยากงับหัวมันมาก ไม่โทรมาด้วยนะ หึย พูดแล้วขึ้นเลย”
“ฮ่าๆๆๆ ก็น่าโมโหอยู่ ก็น่าอยู่”
“เฮ้อ นั่นดิ แต่ช่างมันเหอะไม่อยากพูด พูดแล้วเคือง”
“คิมซองกยูสไตล์ฮ่าๆๆๆๆๆ นี่เดี๋ยวน้องไปแล้วนะมาทักแค่นี้แหละ ยังทำคุ้กกี้ตัวใหม่ไม่เสร็จเดี๋ยววันจันทร์มาแล้วเอาให้ชิม”
“อ้อ ไปเถอะเดี๋ยวพี่ก็ไปแล้ว”
แล้วยุนจีก็ไปตามทางของเธอครับ ผมว่าผมอารมณ์ดีขึ้นแล้วแหละ กลับบ้านดีกว่า. . . . . . . . . . . .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“ฮยอง กยูฮยอง”
เงียบ. . . .. . . . . .
เค้าหายไปไหน บอกว่ากลับบ้านแล้วไปไหน อยู่ไหนนะ โอ๊ยอยู่ไหน หลังเคาท์เตอร์ครัวก็ไม่มี ห้องน้ำก็ไม่มี นอนอยู่รึปล่าวนะ
“กยูฮยองฮะ”
ไม่มี
หายไปไหน ทำไมไม่บอก เค้าหายไปไหน ปลอดภัยมั้ย เค้าอยู่ไหน คิมซองกยูอยู่ที่ไหน
คลิ๊ก
เสียงปลดล๊อคผมเดินออกไปดูที่ประตูห้องครับ
คิมซองกยู ซองกยูฮยอง กยูฮยอง
“ฮยอง ฮยองหายไปไหนมา ไหนบอกกลับบ้าน ไปไหน ทำไมไม่บอก ไม่ตรงกลับบ้านเลยทำไมมันอันตรายนะ”
“สมาร์ทฮาร์ทหน่อยมั้ยอีโฮวอน(ยืมเค้ามา ชอบบบบ) ไปซื้อข้าวมา อย่ามาทำจิตตกพารานอยด์เดี๋ยวต่อย”
ฮวบ. . . . .
ผมเดินเข้าไปกอดฮยองเค้า
“เป็นห่วง กลัวหายไป กลัวโดนทำร้าย”
“ย่า อีโฮวอนนี่นายแช่งชั้นหรอ ซักนัดมั้ยอีโฮวอนเอามั้ย”
“โธ่ฮยอง เป็นห่วงจริงๆ”
ผมพละออกและมองหน้ากยูฮยอง
“แล้วพี่ไปไหนมา ทำไมไม่ตรงกลับบ้าน”
“ไปซื้อข้าวมาจะกินมั้ย วันนี้ไม่ทำเหนื่อยเมื่อยเลยซื้อมา”
“กินฮะกิน”
“ไปเอาใส่จานไป เดี๋ยวชั้นไปเปลี่ยนเสื้อก่อน แล้วจะมาอุ่นให้อีกทีนะ”
“เดี๋ยวฮะฮยอง”
ผมรั้งมือกยูฮยองไว้ พี่เค้ามองผมแบบงงๆหน้าแฮมส์เตอร์น้อยของเค้าหน่ะ
“ขอโทษนะ”
.
.
.
.
.
.
.
.
เค้าขอโทษผม. . . . . . . . อย่ามองตาแบบนั้น ชั้นไม่ใช่นางเอก ถ้าทุกคนคิดว่าผมจะเป็นนางเอกแล้วสะบัดมือออกหล่ะก็เลิกอ่านไปเลยครับ ผมคิมซองกยู เค้าอีโฮวอน ไม่เป็นแบบนั้น
“อื้อ”
อย่ามายิ้มนะเจ้าบ้าชั้นเก๊กอยู่
“งั้นผมไปเตรียมของนะ”
“ไปเหอะ เสื้อหนาร้อนแล้วจะไปเปลี่ยน”
“งั้นก็ไม่ต้องใส่”
“อีโฮวอน สมาร์ทฮาร์ทมั้ย” (นี่ไม่พูดเล่นนะมุกสมาร์ทฮาร์ทของเบบี้นี้ชอบจริงฮา)
“โทดคร้าบ ฮยองไปเถอะเดี๋ยวผมเตรียมเอง”
ผมเข้ามาในห้องนอน มาเปลี่ยนเสื้อ งงมั้ยครับที่ผมไม่นางเอกงอนอยู่นั่นไม่จบ ฮึ ก็อยากลองบ้างอ่ะแต่ ถ้าทำมันไม่ง้อต่อเลยนะเงิบเลย นิสัยอีโฮวอนผมรู้ดี อีกอย่างผมเหนื่อยครับอยากพักแล้วจะง้องอนเยอะไปก็เหนื่อยสังขารผม เก็บแรงไปนอนดีกว่า
“เตรียมเสร็จแล้ว?”
“ฮะ รอฮยองมาอุ่น”
“เออ ดี นั่งรอแป้ปนึง”
พอฮยองอุ่นเสร็จเค้าก็เดินตรงมาที่ผม ผมรู้ฮะว่าเค้าต้องอยากได้อะไร ผมเลยยืนขึ้น
“กอดนะ”
“ครับ”
เรากอดกัน. . . . . .
“อุ้มหน่อย”
“ฮยอง ตัวฮยองอืดไม่ใช่เล่นๆนะครับ จะทำอะไรคิดดีๆ”
“ซักดอกมั้ยอีโฮวอน”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
และพวกเราก็หัวเราะกันครับ กินข้าวกันนะครับ อุ่นเสร็จแล้ว ทุกอย่างวางเสร็จแล้วฮยองก็นั่งที่แล้ว ทานข้าวกันเถอะครับ ^^
ซองกยู: เอาจริง. . . . . . ผมอยากให้มันกินสมาร์ทฮาร์ท = ) 3 =
พวกเรารู้ว่าทั้งคู่ชอบอะไร ไม่ชอบอะไร เป็นคนรักกันก็มีเคืองบ้าง มีผิดพลาดกันบ้าง
แต่นี่ก็เป็นชีวิตประจำวันของพวกเรา เรารักกันจริงๆ เชื่อเราเถอะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
TALK>>ตอนแรกของซีรี่ย์ (เรียกว่าซิทคอมดีกว่า)เรื่องนี้จบแล้วค่าาา อาจจะงงๆ ไม่ค่อยดี แต่ก็อ่านเถอะค่ะฮ่าๆๆๆๆ แต่งเอาชิลๆสบายๆ อย่าปาขวดใส่กันขอบคุณค่ะ ^++++^ - MinnieHo
อ้ายยยยยยยย กยูน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก >< ทำบ่น ทำงอน
ReplyDeleteแต่ก็ไม่งอนนาน เพราะเหนื่อย อยากนอน 5555555 เรายังมึนกับมุกสมาร์ทฮาร์ทอยู่คือ ไม่รู้จริงๆ เค้าเล่นกันมาจากไหนอ่า? (ขอโทษนะคะไรตอร์ T^T) แต่อ่านแล้วยิ้ม ชอบคาเรกเตอร์กยูมาก โฮย่าก็กวนนะ แหมมาว่า กยูอืด 55555
ดีใจมากค่ะที่ชอบ กรี๊ดดดดดดดดด ขอบคุณมั่กมากเลยนะคะ
Deleteส่วนมุกสมาร์ทฮาร์ทมาจากแฟนคลับบีเอพี เบบี้ค่ะ
เอาไว้ใช้กับแดฮยอนอ่ะค่ะ แบบกินสมาร์ทฮาร์ทมั้ย? อะไรงี้
แต่ไม่รู้ว่าจุดเริ่มของการใช้มายังไง เดี๋ยวไปหามาให้ค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
โฮกยู >////< ตายๆ ไมคาแรคเตอร์พี่กยูน่ารักน่าฟัดอย่างนี้คะ!!!
ReplyDeleteถึงจะงอนเค้าแต่ก็ซื้อข้าวกลับไปฝากอีกแหนะ ช่างเป็นแม่ศรีเรือนที่ใส่ใจคนรักจริงๆเลย55555555
พี่แกเข้าใจคิดนะคะว่างอนไปก็เปลืองพลังงาน แต่พอหายงอนแล้วอ้อนให้เค้ากอดให้เค้าอุ่มนี่คือ!? =/////=
*ฟินนนจะบินล้าวววว* โฮวอนก็กวนจ้า นี่ยังไม่ได้คิดบัญชีที่ปล่อยให้รอเลยนะ มาว่าพี่เค้าอืดอีก เดี๋ยวรู้ๆ
ถึงจะไม่เข้าถึงมุขสมาร์ทฮาร์ทแต่เราฮานะ ฮาไปไม่เข้าใจเอง รู้แต่มันฮาเพราะมันมาหลายรอบมาก*ใช่มั๊ย?555*
เป็นกำลังใจให้จ่ะ ขอบคุณมากสำหรับฟิคนะ :D
ไรเตอร์ก็อยากฟัดเหมือนกันค่ะ #ห้ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆอย่าพูดไป
Deleteไรเตอร์เองก็ไม่รู้ว่าจุดเริ่มต้นการใช้มุกนี้มาจากไหน
รู้แต่ว่าใช้กับบีเอพีจองแดฮยอน แต่. . . .ไม่รู้จริงๆถึงจุดเริ่มต้นค่ะฮาาาา
แต่ไรเตอร์ชอบเป็นพิเศษ เลยเอามาใช้ กร๊ากกกกกกกก
#ไรเตอร์ควรกินสมาร์ทฮาร์ทมั้ย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณมั่กมากนะคะที่ชอบฟิค ^^