ปัง ปัง ปัง ปัง ปังงงงงงง!!!!!
เสียงยิงปืนนัดสุดท้ายหยุดลง ผู้คนรอบข้างต่างพากันตกใจ จะไม่ให้ตกใจได้ไงหล่ะในเมื่อทุกนัดที่ยิงไปหน่ะมันเข้าเป้าที่หน้าหมดเลย จุดเดียวกันซ้ำๆ ทุกคนบอกได้คำเดียวว่าคนนี้ “โคตรแม่น” มันจะไม่แปลกเลยถ้าคนถือปืนเป็นหนุ่มหน้าโฉด หรือร่างใหญ่นายตำรวจ ที่หน้าตกใจไปกว่าฝีมือก็ใบหน้าคนยิงนี่แหละ น่ารักเกินกว่าจะจับปืน มือเรียวยาวนี้ควรไปทำขนมเค้กนะ แล้วนั่นอะไร อย่าบอกนะว่ามือซ้าย ถนัดซ้ายหรอ?? ปล่าว ”คิมซองกยู” ถนัดทั้งสองข้างเลยต่างหาก มือซ้ายนี้ใช้เวลาอยากรุนแรงก็เท่านั้น ใช่รุนแรง . . . . . . รุนแรงหรอ?? กับใครล่ะ??
“ไปตายซะอีโฮวอน”
เสียงกระซิบเบาๆ ที่มาพร้อมกับการใส่กระสุนปืนใส่กระบอกใหม่ ใช่กระบอกใหม่ ก็เพราะเมื่อกี้เค้าใช้ปืนสั้น ตอนนี้กำลังเปลี่ยนมาเป็น .22ปืนยาวหน่ะสิ
สายตาที่มุ่งมั่นจดจ่อไปที่เป้า และ. . . . . . . . . . . . .ยิงไม่ยั้ง
บอกได้คำเดียว วันนี้อีโฮวอนเป็นศพแน่
แฟลชแบ๊ค. . . . . . . . .
“โฮวอนอา ทำไรอยู่”
ผมเห็นเค้ากำลังยุ่งอยู่กับถุงอะไรซักอย่าง ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร ดูเหมือนว่าเค้าจะเอามันไปทิ้งนะ เค้าอยากให้ผมช่วยมั้ย??
“มะ ม ไม่มีอะไรหรอกฮยอง เอาของเก่าทิ้งหน่ะ”
“ให้ช่วยมั้ย นายพึ่งได้พักจากงานเองนะช่วงนี้ศิลปินก็ขยันเกิน คัมแบ๊คบ่อยไป นายทำงานติดกันมาสี่มันสี่คืนแล้วน้า ให้ฮยองช่วยนะ”
ผมเดินเข้าไปจะไปเอาถุงมาช่วย แต่เค้ากลับรีบดึงถึงออกจากมือผม ผมก็เงิบหน่ะสิครับ ไรอ่ะคนจะช่วย
“อีโฮวอนฮยองไม่ชอบโดนดึงของออกจากมือนะ”
“ผมรู้คร้าบบบ ผะ ผ ผะ ผมก็แค่กลัวมือฮยองเลอะอ่ะ เดี๋ยวผมเอาลงไปทิ้งก่อนน้า จุ๊บ”
รีบพูดรีบไป แล้วจะมาหอมแก้มผมทำไมเล่าเจ้าบ้า เขินนะฮ่าๆๆๆๆ เดี๋ยว ผมหัวเราะทำไม = = ว่าแต่เมื่อกี้ ทิ้งข้างล่าง?? ข้างล่างหรอ ข้างบนก็มีหนิหน้าห้อง ทำไมต้องไปถึงข้างล่าง รึจะเต็ม คงงั้นมั้งช่างเหอะ ว่าแต่เมื่อวานอ่ะนะผมได้ไปดูโฮวอนสอนท่าเต้นด้วย กรี๊ดดด (เดี๋ยวกยู) ฮา เด็กผมเท่น้าจะบอกให้ ผมตกหลุมพรางก็ตอนมันเต้นจีบผมแหละครับ กร๊ากกกก ที่รักผมหล่อ อ้อแล้วศิลปินกลุ่มนั้นให้โปสเตอร์ผมมาด้วยแหละพร้อมซีดี ว่าแต่ ผมว่าจะเอาโปสเตอร์ไปใส่กรอบนี่ แล้วอยู่ไหน. . . . . . . . .
“หวังว่าจะรู้ตัวช้านะ”
ผมก้มมองถุงขยะที่ทิ้งไป กลัวว่าโดนจับได้แล้วต้องมาค้นหน่ะสิ
“เอ้า พ่อหนุ่มถอยหน่อยลุงจะเอาขยะไปทิ้ง”
“เอ๋. . . . .อ๋อ เอาเลยฮะลุง เอาเลยฮะ”
โชคเป็นของผมคร้าบบบบ รถขยะมาพอดี เฮ้อ โทษนะพวกนาย แต่กยูฮยองของข้าเว้ยเฮ้ย ฮ่าๆๆๆๆๆ
“เอ๊ะหรือจะอยู่ในห้องนอนนะ ใช่เราเก็บไว้ในห้อง ใช่แล้วๆ”
ผมเก็บไว้ในลิ้นชักตู้เสื้อผ้าแน่นอน เอาหล่ะเปิดละนะ
กึก
ไม่มี
ว่างปล่าว
มีแต่ซีดี
ใบหน้าหล่อๆของศิลปินหายไป
เมื่อกี้โฮวอนเอาขยะไปทิ้ง
ทิ้งข้างล่าง
เห็นสีคล้ายๆกับโปสเตอร์เค้าแวบๆ
หายไป สองวงเลย
คิดว่าผมขึ้นมั้ยล่ะให้ทาย
“ฮยองฮะ กยูฮยองผมกลับมาแล้วคิดถึงผมมั้ย”
ผมยังนั่งคุกเข่านิ่งๆข้างเตียง สงสัยมันอยากตาย สงสัยมันไม่อยากเห็นผมปริ่มมีความสุข สงสัยมันอยากมีชีวิตตามคำทำนายของชาวมายา แต่ดันเกิดช้าไปหน่อยแต่ไม่เป็นไร คิมซองกยูจัดให้ได้
ผมเดินออกไป พยายามยิ้ม แต่กล้ามเนื้อบนใบหน้าผมมันยึดขยับไม่ได้ ผมเดินไปหยุดตรงหน้าเค้า
“คิดสิ. . . . . . คิดอยากฆ่านายไง”
ผมจ้องเค้าตาเขม่ง
“ฮ ฮะ ฮยอง ฮะ ผะ ผ ผม แค่”
“ไม่ต้องพูด ไม่อยากฟังชั้นจะออกไปข้างนอกเดี๋ยวค่ำๆกลับ”
ฮยองเดินผ่านผมไป คงโกรธมากสินะ ผมก็แค่. . . . . . . . . อยากให้ฮยองเห็นผมหล่อคนเดียวอ่ะ
ณ ร้านเค้กของยุนจี
“อ้าวสวัสดี โฮย่า มะ”
“โทษนะยุนจี กยูฮยองอยู่ไหน”
“อ๋อ นั่งอยู่ที่เดิมริมหน้าต่าง”
“ขอบคุณนะ”
“ดะ เดี๋ยว อ๋อยทำไมไม่ฟังกันก่อนน้า อย่างพึ่งเค้าไปตอนนี้เลยศพเละแน่ แต่คงไม่ทันและน้องหายตัวไปหลังร้านดีกว่า”
ผมเดินเข้าไปหากยูฮยองไปนั่งข้างๆ
“มาทำไม บอกแล้วเดี๋ยวกลับไป มาทำไม”
“มาง้อ”
“ไม่ต้องง้อไม่อยากฟัง”
“กยูฮยองอย่าทำแบบนี้สิ ผมขอโทษ”
“นี่ไม่ใช่เวลา บอกแล้วไงว่ายังไม่อยากฟัง”
“ฮยอง”
“พูดไปก็เท่านั้นยังไม่อยากฟัง”
พูดจบฮยองเค้าก็ใส่หูฟัง เค้าเมินผม ผมสะกิดก็ไม่หัน เมสเสจเค้าโทรศัพท์ก็ไม่ดู เมินผมเรื่อยๆจนตอนนี้ผมเริ่มโมโหบ้างแล้ว ผมดึงหูฟังฮยองออก
“โอ๊ยย อีโฮวอน”
พี่เค้าเสียงดังใส่ผม
“ซองกยูฮยอง อย่ามาทำเป็นเรื่องใหญ่ได้มั้ยก็กะอีแค่โปสเตอร์อ่ะ มันจะอะไรนักหนา ซีดียังอยู่มันไม่ตายหรอก”
ผมเสียงดังบ้าง
“นายพูดว่าก็แค่หรออีโฮวอน ใช่สำหรับนายมันแค่นั้นแต่สำหรับชั้น ชั้นนึกถึงจิตใจคนให้นะ เค้าเป็นแฟนหนังสือกับแฟนเพลงที่ชั้นแต่งด้วย เค้าให้มาเพื่อขอบคุณชั้นที่แต่งเพลงให้ นายพูดว่า ก็แค่หรอฮะ”
ซองกยูฮยองเค้าเสียงดังขึ้น ตะคอกใส่ผม ผมตกใจครับ ตกใจมาก เค้าไม่เคยโกรธขนาดนี้ ผมไม่รู้ว่าฮยองแต่งเพลงให้ศิลปินคนนั้นด้วย ไม่รู้ว่าเป็นแฟนๆของฮยองเค้า ไม่รู้ว่าฮยองเค้าไม่ได้กรี๊ดเพราะหล่อแต่ฮยองเค้ารักเพราะเป็นแฟนๆของเค้า ไม่รู้จริงๆ
“ทีนายหล่ะ สอนวงสาวๆวงนั้นที วงนี้ที ก็ยอมถ่ายรูปคู่ด้วยทุกวง ยอมใส่เสื้อที่เค้าให้มา ยอมไปหมด แม้กระทั่งไปกินกาแฟ นายคิดบ้างมั้ยว่าชั้นก็รู้สึก แต่ชั้นไม่พูดชั้นไว้ใจนาย และชั้นเค้าใจว่านั่นถือว่าเป็นแฟนๆของผลงานนายเหมือนกัน ชั้นไม่ทำลายมัน แต่นายกลับทำลายคำขอบคุณที่เค้าให้ชั้น คิดว่าชั้นควรโกรธมั้ยละฮะ”
ซองกยูเค้าตะคอกใส่ผมดังมา ทุกคนหันมามองที่เรา ดีนะที่วันนี้คนในร้านไม่เยอะ
“กยูฮยองฮะ ไม่ต้องเสียงดังก็ได้ เบาๆก็ได้ฮะ”
“เบาหรอ นายห้ามชั้นหรอ นายบอกให้ชั้นเบา เอาจริงๆนะ ความผิดมันอยู่ที่นาย ชั้นกำลังโมโหอยู่บอกว่าเดี๋ยวกลับไปเอง ชั้นรู้ว่าเวลาชั้นโกรธมันแย่แค่ไหน เลยรอให้ตัวเองเย็นลงก่อน นายก็รู้หรือนายไม่เคยจำฮะ แล้วนายก็มาเซ้าซี้ชั้น คิดว่าชั้นจะเย็นลงได้เรอะ ฝันไปเหอะ”
พูดจบฮยองเค้าก็เดินออกจากร้านไป. . . . . . . . . . .
ผมกลัวกยูฮยองจริงๆนะ. . . . . . .
แฟลชคัม. . . . . . . .
ปัง ปัง ปัง
60초면 충분한 Story~~
เมสเสจหรอ นี่ผมตั้งเสียงเมสเสจอลังขนาดนี้ = =
“BAP – 하지마”
ส่งเพลงนี้มาให้ผม ฮึ คิดว่าผมจะยอมหรอ
แต่ผมกำลังนั่งพักฟังอยู่ (อัลไลพี่กยู)
“제발 좀 욱! 하지마 사람들 많잖아
เชบัล จอม อึก ฮาจีมา ซารัมดึล มันชันนา
อย่าตะคอกใส่หน้าผม เวลาที่คนอยู่กันเยอะแยะ
작게 좀 말해줘 다 들린다잖아
จักเก จอม มัลเฮจวอ ดา ดึลรินดาจันนา
ค่อยๆพูด ค่อยๆจากันก็ได้ เขาได้ยินกันหมดแล้ว
몇 번을 말해야 넌 내 맘을 알까
มยอท บอนึล มัลเฮยา นอน เน มามึล อัลกา
นี่จะให้ผมบอกคุณอีกสักกี่ครั้งกัน?”
ฮึ ผมก็ไม่ได้จะตะคอกแล้วไง ไม่พูดแล้วแต่ผมจะยิง
ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปังงงง!!
อ้าวกระสุนหมด เติมอีกซักรอบและกันเดี๋ยวเลิกและ
หมับ
อะไรรัดที่เอว???
แขน??
ไอ้ทิงกี้วิงกี้!!!!!
“มาทำไม”
“มาง้อ”
“ยังไม่เข็ด”
“ไม่เข็ด
“ออกไป”
“ไม่ออก”
“ปล่อย”
“ไม่ปล่อย”
“งั้นชั้นหันปืนไป”
“ไม่ปล่ะ. . . . . . . . . . . . . เฮ๊ยยย กยูฮย๊องงงง ฟังเพลงพี่ผมส่งมาป่ะเนี้ยะ”
“ฟัง”
“โอ๊ย ฟังแบบไหนอ่ะ ไม่ได้ยินท่อนแรกหรอ”
“ไร”
“ก็ร้องแบบนี้ไง”
“그 이쁜 얼굴로 인상 구기지 말고
กือ อิบพืน ออลกึลรอ อินซัง กึกกิทจี มัลโก
อย่าทำหน้าบึ้งตึงไปเลยนะ เดี๋ยวก็ไม่สวยหรอก
화나지 않았다면 날 죽이지마
ฮวันนาจี อันฮัทดามยอน นัล จูกีจีมา
หากคุณไม่ได้โกรธ ก็อย่าฆ่าผมคนนี้เลย
이해할께 됐다고만 말하지 말고
อีเฮฮัลเก ดเวททาโกมัน มัลฮาจี มัลโก
อย่าพยายามบอกว่าคุณเข้าใจ ไม่เป็นอะไร
기분 풀어 니가 웃길 원하지 난
กีบุน พูรอ นีกา อุทกิล วอนฮาจี นัน
อย่าโมโหแบบนี้สิ ผมอยากให้คุณยิ้มนะ “
โฮวอนปล่อยเอวผม แล้วก็ไปยืนเต้นๆ แร๊ปๆ ต่อหน้าประชาชี ไอ้นี่ไม่ได้ดูอายุ ถามชั้นมั้ยว่าอายมั้ย มีมาเน้นท่อนฆ่าๆอะไรนี้อีก แม่จะยิงไส้แตกดีมั้ย ผมยืนมองจนมันเต้นมันแร๊ปเสร็จ ก็เลยยกปืนขึ้นจะเอาไปเก็บ
“ฮย๊องงงงงงง ไม่ได้ฟังผมเลยหรอ ยกปืนทำไมอ้า”
ปืน ผมจะเอาไปเก็บ แต่เดี๋ยว. . . . . . .แกล้งมันซักหน่อย ผมจ่อปืนไป ทุกคนสะพรึง
“ชั้นจะเอาลูกรักชั้นไปเก็บ รึนายอยากจะโดนจริงๆ”
“อ๋อออ”
เสียงทุกคนที่นั่นพูดพร้อมกัน ทำไมหรอ??? ทำไมต้องตกใจ อย่าตกใจนะครับ ผมขำๆ
ผมเก็บปืนเสร็จเราก็เดินออกมาจากสนามซ้อมยิงครับ โฮวอนถือปืนผมเดินตัวปลิว
“แล้วนี่นายรู้ได้ไงว่าชั้นอยู่ที่นี่”
“ก็ฮยองเป็นนักกีฬายิงปืนด้วยนี่ทำไมจะไม่รู้”
“ฮึ ทีแบบนี้อ่ะช่างจำ”
หมับ
เค้าคว้าแขนผมให้ผมหยุดเดินแล้วหันหน้าไปหาเค้า
“กยูฮยองผมขอโทษที่งี่เง่า ผมแค่หึงพี่ไม่อยากให้พี่เห็นใครดีกว่าผม ผมขอโทษที่ไม่ถามก่อน อย่าโกรธผมอีเลยนะฮะ”
น่าน คิมซองกยูตายครับมาแบบนี้
“อือ ช่างมันเถอะ”
เค้าตอบผมแล้ว ซองกยูฮยองตอบผมแล้ว
“แต่ก็ดีนะที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอ่ะฮยอง”
“ตรงไหน?ว่ะ ชั้นไม่เห็น”
“โห ฮยองว่ะเว้ยเลย ใจเย็นดิ ก็ถ้าไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้นผมคงไม่รู้ว่าฮยองหึงผมอ่ะ”
“ซักนัดมั้ยอีโฮวอน เรื่องไรที่ผ่านไปแล้วก็ช่างมันดิ”
“เขิน?”
“เออ”
“นี่ กยูฮยอง”
ผมดึงเค้าให้หยุดเดิน
“มัวแต่ดึง แต่หยุดอยู่นั่นวันนี้มันจถึงรถมั้ยโฮวอนอา ฮยองเหนื่อยแล้ว เมื่อยขาแล้ว”
“ฮ่าๆๆๆ ฮยองแก่แล้วแก่เลยหว่ะ”
ป๊าดดดด ผมเผลอเป็นไงซองกยูฮยองหน้านิ่งแก้มยุ้ยเลย
“โหยอย่าพึ่งหน้างอ ผมจะบอกว่าถึงพี่จะบ่น จะตีผมทุกวันก็ไม่เป็นไรนะ ผมรับได้ ขออย่างเดี๋ยวอย่าตะคอกผมสะพรึงอ่ะ”
“ว่าชั้นเสียงดัง??”
หน้ามุ่ยเป็นห่อหมกเลย ดึงแก้มทีเหอะคิมซองกยู
“โอ๊ยยยย เจ็บนะโฮวอนนี่อา”
“ก็แก้มยุ้ยทำไมเล่าฮ่าๆๆๆๆๆ”
ตึกๆ
ตึกๆ
ตึกๆ
เสียงหัวใจเราสองคนเต้นดังมาก ตาเราสบกันอยู่ตรงนั้น และคงจะมีอะไรเกิดขึ้นมากกว่านั้นถ้า
ปี๊นนน
“หลบหน่อยคร้าบบบบบ คนจะไปกินข้าวคร้าบบบบบบ”
เราสองคนมองหน้ากัน
เสียงคุ้นๆหว่ะ
หันไป
“ซองยอล/ยอลเมียมยอง”
พร้อมกันโดนไม่ต้องนัดครับงานนี้ แหนะมีมายื่นหน้ายักคิ้วโผล่มาจากรถ อีกแล้วใครขับอ่ะ?? ไอ้มยองนี่หว่า โอ้โห ไอ้ป่วนคู่ กยูฮยองแล้วฉากรักของเราอ่ะ
“มีไรว่ะซองยอล?”
“ไม่มีแค่อยากสร้างความร้าวฉาน ไปและบายยยยยยย มยองออกรถ”
“คร้าบบบบบบ ผมไปก่อนนะโฮวอนฮยอง ซองกยูฮยองสวัสดีครับ”
และมันก็ไปตามทางรักของมัน แล้วผมกับกยูฮยองก็ถึงห้องแล้วครับตอนนี้ งงใช่มั้ยครับ?? ตัดเถอะเดี๋ยวไม่ได้ขึ้นรถสักทีฮ่าๆๆๆๆ
“โอ๊ยยย ไม่ได้ยิงนานเมื่อยทั้งตัวเลย”
แหมพออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อก็ไปนอนอืดที่โซฟาเลยนะฮยอง หมั่นไส้
พรึ่บ
“เฮ้ยย มานั่งทับชั้นทำไมโฮวอนนี่อา ฮยองหนัก”
“โด่ ทีฮยองให้ผมอุ้มผมยังไม่บ่นเลย”
“อย่ามา นายด่าชั้นเหอะ”
ผมไปต่อไม่ถูกครับ ผมเลยยอมลุก
“ฮยอง ได้เข้าห้องทำงานยัง”
“ยังอ่ะวันนี้ไม่เข้าแล้วเหนื่อยจะกินแล้วนอนเลย”
“อ้าวหรอ งั้นนอนๆไปเหอะฮยองเดี๋ยวผมอุ่นแกงเสร็จแล้วปลุก”
“อื้อ”
ตอบเสร็จก็หลับจริงจังเลยนะครับคุณคิมซองกยู. . . . .
แต่ว่า โปสเตอร์พร้อมลายเซ็นใส่กรอบอันใหม่ ไว้ค่อยรู้พรุ่งนี้แล้วกันเนอะ
Talk: มาอีกแล้วค่าาา กับซิทคอมโฮกยู หวังว่าจะไม่แย่เน้อ ฮ่าๆๆๆๆๆ รู้สึกพี่กยูจะงอนเยอะไปนะซิทคอมนี้กรี๊ดดดดดดดด อย่างไรก็ตามฝากด้วยค่า
